Eibarko euskara hiztegia
belu
1.
adlag.
(
TE).
Tarde,
con retraso.
Belu zan zu etorri ziñanian. / Era tarde cuando tú viniste. /
Ni heldu nintzanerako, belu zan: hilda eguan. / Para cuando llegué era tarde: había muerto. /
Goizian belu, nahikua ordezko lo eiñda gero lagun urdi bixak tabernan bat eiñ ebanian. (Ibilt 458).
Ik.
berandu.
2.
izond.
(
TE).
Tardío,-a.
Makatz hónek goiztarrak; madari ha, belua. / Estos perales (silvestres) son tempraneros; aquel peral, tardío.